Πάλι εδώ και σήμερα εγκαινιάζουμε μία νέα στήλη στο blog, αυτή των BookStories. Εδώ θα βρίσκετε όλα τα αγαπημένα μου βιβλία, τι μου άρεσε και τι όχι, αν αξίζει κάποιος να τα διαβάσει, αν με ενθουσίασαν κλπ.
Σήμερα, λοιπόν, θα ξεκινήσουμε με μία συγγραφέα, πολύ γνωστή σε πολλές από εσάς, αλλά για πρώτη φορά έτυχε να διαβάσω βιβλίο της. Πρόκειται για τη Ρένα Ρώσση - Ζαϊρη και το βιβλίο της, που κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα το "Θάλασσα Φωτιά" από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
Μπορείς να δεις την περίληψη του βιβλίου εδώ: https://goo.gl/z4zRSX
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Είναι από τα λίγα βιβλία, που πραγματικά δε μπορείς να βγάλεις άκρη από την περίληψη, σχετικά με το τι θα συμβεί, αλλά και πως συνδέονται και αν τελικά συνδέονται οι ήρωες που αναφέρει το βιβλίο. Αυτό ήταν κάτι, που μου κέντρισε πραγματικά το ενδιαφέρον και με παρακίνησε στο να επιλέξω να το διαβάσω, μιας και οι κριτικές που είχα δει ως τότε ήταν πολύ θετικές!
Κι επειδή για εμένα καλύτερη συντροφιά από ένα βιβλίο όταν θέλω να χαλαρώσω δεν υπάρχει, ειδικά στην περίοδο των διακοπών και της ξεκούρασης, τι καλύτερο από ένα βιβλίο με τόσο καλοκαιρινό εξώφυλλο; Μια θάλασσα, που χάνεσαι στο γαλάζιο της;
Η γνώμη μου
Και ναι ένα βιβλίο, που με δικαίωσε για την επιλογή μου! Ένα βιβλίο, που διαβάζεται ευχάριστα, όχι μονορούφι, αλλά με μικρές παύσεις για να το απολαύσεις, όπως του αξίζει και να το νιώσεις σε βάθος!
Ένα βιβλίο "Ύμνος στην Αγάπη", στην απλή άδολη αγάπη, στην αδελφική αγάπη, στην αγάπη του γονέα προς το παιδί του, στην αγάπη από έρωτα, στην ανιδιοτελή αγάπη, στην αγάπη που ξεφεύγει από τα όρια, στην παθιασμένη ακόμη και στην αρρωστημένη αγάπη, σα ναρκωτικό.
Η συγγραφέας, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της, στέλνει πολλά εύστοχα μηνύματα, με βάθος, για πολλά κοινωνικά ζητήματα, όπως η υιοθεσία, το προσφυγικό, ο ρατσισμός και ο εθελοντισμός.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και τις ζωές των ηρώων, μπορεί κάποιος να καταλάβει πως όλα όσα ζούμε στην παιδική ηλικία και οι σχέσεις μας με τους γονείς, έχουν αντίκτυπο και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ενήλικη ζωή μας, αλλά και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας.
Γιατί οι αναμνήσεις μένουν πάντα ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μας..... Είναι εκεί κι ας μη το ξέρουμε... Και η ζωή πάντα δίνει στον καθένα αυτό που τελικά του αξίζει!
Η αίσθηση που μου άφησε τελειώνοντας; Λίγο ακόμη.....
0 σχόλια